บทที่สิบห้า

มุมมองของเอเดน

ทันทีที่เฮย์ลีก้าวเข้ามาในที่โล่ง โลกรอบกายราวกับหยุดหมุน เธอสวมชุดกระโปรงสีน้ำเงินเรียบ ๆ ที่ขับให้ประกายสีเงินในดวงตาของเธอโดดเด่นขึ้นมา...ดวงตาที่ฉันเฝ้าฝันถึงมาตลอดห้าปีเต็ม ฉันดันตัวเองออกจากต้นโอ๊กที่เราเคยสลักชื่อไว้ด้วยกัน บัดนี้ถูกเปลือกไม้ใหม่ห่อหุ้มทับไปแล้ว ช่างเหมาะสมเสี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ